Zaczytani cz. 4

Joanna Bator to polska pisarka, antropolożka kultury i podróżniczka. Ukończyła kulturoznawstwo na Uniwersytecie Wrocławskim i zdobyła tytuł doktora w zakresie filozofii w Polskiej Akademii Nauk w Warszawie. Karierę naukową porzuciła na rzecz twórczości literackiej. W jej dorobku autorskim znalazły się 22 książki, ponadto teksty Bator były publikowane w czasopismach „Pismo. Magazyn Opinii”, „Książki. Magazyn do Czytania” czy „Bluszcz”. Pisarka jest laureatką wielu nagród: Nagrody Literackiej Nike za powieść „Ciemno, prawie noc”(2012 r.), Nagrody im. Beaty Pawlak, Nagrody Literackiej im. Hermana Hessego, Nagrody Literackiej im. Stefana Heima, Nagrody Literackiej Usdomer, szwajcarskiej Spycher Literaturpreis. Jej książki doczekały się tłumaczenia na wiele języków. Akcja powieści często umiejscowiona jest na terenie Dolnego Śląska, skąd pochodzi pisarka.

W 2020 roku Joanna Bator wydała książkę „Gorzko, gorzko”. Jest to historia czterech spokrewnionych kobiet reprezentujących cztery pokolenia. Losy bohaterek przedstawia jedna z nich, Kalina – wnuczka, która w Wałbrzychu, Unisławiu Śląskim i Sokołowsku odnajduje elementy rodzinnej historii. Każda z postaci usilnie dąży do realizacji własnego celu. Kobiety te nie boją się marzyć i wierzą w to, co robią. Kalina chce dowiedzieć się dlaczego żyje z piętnem niekochanego dziecka. Celem jej prababki Berty jest miłość, dla której jest w stanie zmierzyć się z największymi przeciwnościami. Babka Barbara pragnie spokoju i odizolowania się od świata, natomiast córka Violetta chce żyć jak w najpiękniejszej bajce, przez co nie zauważa tego, co dobre i wartościowe. Losy sagi rodzinnej przedstawione są na tle minionego stulecia: wojny, komunizmu i przemian ustrojowych. Czy kobiety osiągną swój życiowy cel? Połączenie realizmu i magiczność w powieści tworzy niepowtarzalny nastrój i urok. Odbiorcy doceniają piękny język narracji oraz mistrzowsko budowany nastrój i napięcie. Zdaniem wielu jest to książka, która celnie trafia w głąb kobiecej duszy, jednak recenzje czytelników płci męskiej świadczą, że proza ta jest doceniana również przez nich: „Wydaje się, że odbiorcami literatury Joanny Bator są głównie Kobiety, jednak ja należę do tego małego procenta mężczyzn zakochanych w jej warsztacie i talencie opisywania rzeczywistości. Cztery kobiety związane więzami krwi i cztery historie. Mimo, że dzieją się w różnych czasach, to jednak mają wiele wspólnych mianowników. Dążenie do szczęścia, pragnienie bycia kochanym, człowiekowi XXI wydają się czymś oczywistym, jednak dla pokolenia, które przeżyło wojnę, czy też dorastało w ciężkich czasach komunizmu, były realnymi pragnieniami.” – Odzio, (lubimyczytac.pl).

Polecamy.

Nauczyciele bibliotekarze