Zaczytani cz.24 – Katarzyna Nosowska

Nikomu nie trzeba specjalnie przedstawiać Katarzyny Nosowskiej, polskiej wokalistki, autorki tekstów, kompozytorki i felietonistki. Obecna od wielu lat na scenie muzycznej zjednała sobie rzesze fanów. Już jako nastolatka debiutowała podczas występów scenicznych. Śpiewała w wielu zespołach, jednak chyba największy rozgłos zyskała dzięki współpracy z grupą Hej założoną przez Piotra Banacha, z którą nagrała 11 albumów studyjnych. Za swój dorobek muzyczny otrzymała złote i platynowe płyty. Nosowską można nazwać osobowością medialną, ponieważ wzięła udział w wielu różnorodnych projektach artystycznych, m.in. zagrała w spektaklu Cienie. Eurydyka mówi w reżyserii Mai Kleczewskiej, koprodukcji Teatru Polskiego w Bydgoszczy, Teatru IMKA w Warszawie i Teatru Capitol we Wrocławiu, współprowadziła z Pawłem Krawczykiem audycję w radio Roxy FM. W 2018 roku dała się poznać jako autorka debiutanckiej powieści „A ja żem jej powiedziała…”, którą wyróżniono tytułem Bestsellera Empiku 2018 w kategorii „literatura polska”. Poruszyła w niej kwestie wpływu portali społecznościowych na życie współczesnych ludzi. W ubiegłym roku wzięła udział w akcji #hot16challenge2, promującej zbiórkę funduszy na rzecz personelu medycznego pracującego w czasie trwania panującej pandemii. W tym samym czasie wydała swoją drugą książkę pt. „Powrót z Bambuko”. Nosowska zawarła w niej swoje przemyślenia na temat życia, zwłaszcza w czasie pandemii. Przytaczając ciekawe historie z własnego doświadczenia, pobudza czytelnika do obiektywnej oceny rzeczywistości. Rozpala światło nadziei tym, którzy tego potrzebują, jednocześnie dając poczucie trwogi zbyt pewnym siebie. Opisane wydarzenia skłaniają do refleksji na temat ludzkich postaw i zachowań. Autorka rozważa o tym, na ile każdy z nas powinien pozwolić decydować o swoim życiu innym. Gdzie jest granica, po przekroczeniu której przestajemy być sobą? Ciekawym wątkiem są absurdy dotyczące świata show businessu. Z jednej strony w zebranych esejach Nosowskiej nie ma nic odkrywczego, jednak w tym minimalizmie jej esejów tkwi siła przekazu. W swoich przemyśleniach zawarła bezcenne prawdy o nas ludziach, o relacjach i mechanizmach jakie nami rządzą. Znajdziemy tu dużo szczerości oraz dawkę dobrego humoru. Czas spędzony z książką Kasi Nosowskiej z pewnością nie będzie czasem straconym. Przyjemnej lektury 😉

Nauczyciele bibliotekarze